W skład systemu wchodzą elektroniczne etykiety (tzw. tagi), czytniki oraz systemy komputerowe służące do zbierania danych, ich opracowywania i przekazywania dalej, do systemów wspomagających różne dziedziny działalności, np. produkcję, handel, gospodarkę magazynową. Na potrzeby techniki RFID opracowano ustandaryzowany system znakowania produktów – elektroniczny kod produktu (EPC – Electronic Product Code) umożliwiający jednoznaczną identyfikację producenta i produktu.

Schemat kodowania EPC dla 96-bitowej etykiety umożliwia jednoznaczne oznakowanie 1,8x1019 obiektów, co powinno gospodarce światowej wystarczyć na wiele jeszcze lat. Każdej etykiecie można ponadto wbudować właściwości EAS (Electronic Article Security). Polega to na możliwości aktywacji jednego bitu w zbiorze informacji zapisanych w etykiecie, który oznacza „zapłacone” lub „niezapłacone”. Etykieta może wszczynać alarm, kiedy niezapłacony towar przenoszony jest w pobliżu czytnika, utrudnia także zbyt skradzionych większych partii towarów.

Elektroniczny Kod Produktu (EPC) obejmuje znacznie więcej niż tylko kod, stanowi połączenie technologii RFID z możliwościami, jakie daje Internet. Często określany jest mianem „Internetu produktów”. Koncepcja EPC oparta jest na następujących założeniach:

Dzięki ogromnemu postępowi technicznemu w dziedzinie elektroniki mogły powstać miniaturowe układy scalone, niewymagające wiele energii, mogące pomieścić potrzebne informacje. Układ scalony stanowiący istotę etykiety RFID z reguły ma powierzchnię ok. 0,5 mm2 i grubość rzędu 0,1 mm. Stosowany jest w obu wykorzystywanych obecnie rodzajach etykiet – pasywnych, bez własnego źródła energii elektrycznej, i aktywnych, wyposażonych w źródło.

Znaczniki pasywne składają się z układu scalonego i anteny. Antena ma za zadanie zgromadzenie wystarczającej porcji energii dla układu scalonego, aby mógł zadziałać. Znaczniki pracują na różnych zakresach fal radiowych, w zależności od pola ich zastosowania. W znacznikach pracujących przy częstotliwości do 13,5 MHz wymiana danych odbywa się na drodze sprzężenia indukcyjnego. Dla częstotliwości wyższych wymiana informacji z czytnikiem odbywa się na drodze sprzężenia elektromagnetycznego poprzez modulację amplitudy fali elektromagnetycznej.

Odczytu informacji zawartej w elektronicznych obwodach etykiet RFID dokonują czytniki, wyposażone w nadajniki i odbiorniki fal radiowych. W antenie etykiety, która znajdzie się w polu oddziaływania czytnika, indukują się ładunki elektryczne, które zasilają układ scalony. Układ ten, gdy dostanie odpowiednią porcję energii, wysyła sygnał z informacją zawartą w jego pamięci.

Obecnie czytniki pracują zwykle w trybie RTF (reader-talks-first), chociaż coraz częściej w ofercie firm występują czytniki pracujące w trybie TTF (tag-talks-first). TTF polega na tym, że antena czytnika stale emituje sygnał fali nośnej, wystarczający do zasilania obwodu etykiety, która może zasygnalizować swoją obecność. Antena odebrawszy taki sygnał, wysyła krótki, modulowany impuls roboczy niosący porcję energii umożliwiającą skuteczną wymianę informacji. Jeśli w pobliżu nie ma etykiet, antena przechodzi w stan „czuwania”.

Znaczniki aktywne są znacznie bardziej skomplikowane od znaczników pasywnych, charakteryzują się większą pojemnością, a informacje w nich zapisane można nie tylko odczytywać, ale również zmieniać. Wyposażone są we własne, autonomiczne źródła zasilania – obecnie są to cienkie „nadrukowywane” na papierze baterie. Zasięg ich zależy od położenia ponad powierzchnią ziemi i zwykle wynosi 100 m. Cena oraz właściwości aktywnych etykiet RFID predestynują je do innych zastosowań – jako źródła informacji o większych partiach towarów, kontenerach itp.

Etykiety RFID dostarczane są w postaci rolek, na specjalnym papierze warstwowym. Między warstwami znajduje się nadrukowana antena oraz przyklejony do niej mikroukład scalony. Na taką taśmę metodą druku termicznego nanoszona jest etykieta z kodem kreskowym, nazwą producenta, kodem towaru itp. Podczas drukowania w pamięci znacznika drukarka zapisuje unikatową porcję informacji, a następnie sprawdza, czy etykieta jest sprawna, czyli dokonuje pierwszego odczytu. Po wykonaniu testu etykieta jest gotowa do naklejenia na towarze.

RFID zastosowała u siebie niemiecka firma zajmująca się zarządzaniem zasobami leśnymi Cambium – Forstbetriebe. W przypadku tradycyjnych sposobów znakowania drewna kontrola na drodze od poręby do tartaku była bardzo trudna, a skuteczność znakowania w dużym stopniu zależała od pogody oraz uszkodzeń podczas transportu. Według firmy skutecznie kontrolowano jedynie 80–85% wycinanego drewna. Przy corocznym wyrębie 50 mln m3 margines strat był znaczny. Zdecydowano się na integrację systemu ERP używanego do wspomagania zarządzania, pozostałych aplikacji wykorzystywanych w gospodarce leśnej oraz technologii FRID. W ten sposób stało się możliwe śledzenie materiału na każdym etapie. Po wdrożeniu systemu odnotowano wiele korzyści, m.in. wzrost jakości drewna, redukcję odpadów o 90% i niemal pełną kontrolę na drodze z poręby do tartaku, niezależnie od warunków atmosferycznych. System ułatwił także optymalizację łańcucha dostaw, a jego zastosowanie zaowocowało poprawą płynności finansowej.